کاربرد
مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی وآلودگی محیط زیست
در معماری،مبحثی به نام «معماری پایدار»را به وجود آورده است.در این نوع
معماری،ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد،بلکه ارتباط
متقابلی با آن برقرار میکند.بطوریکه بر اساس گفته ی ریچارد راجرز، «ساختمان ها
مانند پرندگان هستند که در زمستان پرهای خود را پوش داده وخود را باشرایط جدید
محیط وفق میدهندو بر اساس آن سوخت و سازشان را تنظیم میکنند»
مهمترین
سرفصلهای معماری پایدار راعناوین "معماری اکو - تک"، "معماری
وانرژی" و "معماری سبز" تشکیل میدهد.طراحی پایدار و اصول اولیه آن
طراحی پایدار همكاری متفكرانه معماری با
مهندسی مكانیك، برق و سازه است. علاوه بر فاكتورهای متداول طراحی مانند زیبایی،
تناسب و بافت و سایه و نور و امكاناتی كه باید مد نظر قرار گیرند، گروه طراحی باید
به عوامل طولانی مدت محیطی، اقتصادی و انسانی توجه نموده و اصول اولیه آنرا که به
قرار زیر است، مد نظر قرار دهد:
• درك محیط:
طراحی پایدار با درك از محیط آغاز میشود. اگر ما به امكانات محیطی كه در آن هستیم
آگاه باشیم میتوانیم از صدمه زدن به آنها جلوگیری كنیم. درك محیط باعث مشخص شدن
مراحل طراحی از جمله جهت قرارگیری نسبت به خورشید و چگونگی قرارگیری ساختمان در
سایت و حفظ محیط پیرامون و دسترسی سیستم نقلیه و پیاده میگردد.